Tommie Sjef, jonge brouwer met lef. Dat kan je wel zeggen. De jonge Tommie Sjef Koenen heeft snel naam gemaakt (ook met een beetje publicitaire hulp van biersommelier Rick Kempen) met zijn wilde bieren en nu is hij toe aan een volgende stap; schaalvergroting, zodat meer liefhebbers van zijn bijzondere bieren kunnen genieten. Wat gaat hij doen om dat te bereiken? Magnumflessen van zijn bier verkopen! Uiteraard in een beperkte oplage, want exclusiviteit verhoogt de prijs. Voor € 100 heb je 1,5 liter fantastisch bier in een prachtige fles, die in een houten kist wordt bezorgd. Dat is een noviteit bij een startup, inspelen op exclusiviteit en daarmee een zeer grote winst maken per fles om snel het beoogde bedrag voor uitbreiding binnen te halen. Lef dus!
Kopen of ..?
Omdat het een jonge enthousiaste brouwer is die unieke bieren maakt, zou je (bijna) geneigd zijn zo’n fles te kopen. Heel even heb ik het overwogen. Pure sympathie voor zo’n gedreven brouwer die op jonge leeftijd iets moois toevoegt aan de Nederlandse biermarkt. En Tommie Sjef belooft nog iets: als je zo’n mooie fles koopt voor € 100 ben je twee jaar lang lid. Waarvan is niet duidelijk, maar je krijgt wel privileges want je mag als eerste zijn exclusieve bieren kopen, nog voordat ze op de markt komen. Zo grijp je nooit mis.
Crowdfunding = PR
Maar wacht eens even! Hebben we het niet gewoon over een startup? Over financiering voor bedrijfsuitbreiding? Daar heb je in eerste instantie banken voor, maar die doen nogal moeilijk tegenwoordig en de rente is in tegenstelling tot de spaarrente niet mis. Veel voor de hand liggender is natuurlijk een crowdfundingsactie. Dat zou een fluitje van een cent zijn voor Tommie Sjef en ik zou zeker meedoen als de rente in bier zou worden uitbetaald of als er een redelijke rente in geld wordt betaald die maar iets hoger is dan de actuele spaarrente. Het benodigde bedrag zou binnen enkele dagen binnen zijn en de aandeelhouders of investeerders krijgen iets terug voor hun investering. Het grote voordeel is dat je investeerders je ambassadeurs zijn. Gratis reclame. Landelijk! ‘Proef dit bier eens! Ik heb in die brouwerij geïnvesteerd!’ De PR-machine gaat op volle toeren draaien.
Marketingtaal
Wat mijn twijfel aanwakkerde bij de actie met de magnumfles, is de marketingtaal die ik hoorde in dit mooie verhaal. Gelimiteerde oplage. Privileges. Lidmaatschap. Gesigneerde fles. Het zijn de ingrediënten van een goed geslaagde marketingcampagne die ik eigenlijk helemaal niet bij dit mooie jonge bedrijfje vind passen.
Let maar eens op: de grotere brouwers hebben het al ontdekt. Creëer exclusiviteit, laat foto’s zien van houten whisky- of wijnvaten en gebruik de term vatgerijpt. De marketeers weten vooraf hoeveel waarde ze kunnen toevoegen en maken er een verhaal en een productiemethode bij. Ze kunnen vooraf de winst uitrekenen. De consument vindt het prachtig en betaalt er wel voor. Een voorbeeld daarvan zijn de exclusieve brouwsels van Hertog Jan. Uitstekende bieren, laat daar geen misverstand over bestaan. Ik heb er ook niets op tegen dat die mooie brouwerij dit doet. Integendeel. Maar hier en daar hoor je wel gezucht over de prijs per fles. Maar het werkt: exclusief, een goed verhaal, een goed bier en slechts tijdelijke verkrijgbaar. De flessen vlogen over de toonbank. Goed aangepakt. Zolang de consument er voor betaalt …
Gift
Het model van Tommie Sjef is duidelijk. Hij vraagt de bierliefhebber hem te helpen door een fles bier te kopen die grofweg € 75 te duur is als je kijkt naar de werkelijke marktwaarde van de inhoud. In feite doe je een gift van zo’n 75 euro per fles. Zo heeft hij zonder rente te hoeven betalen, snel zijn kapitaal bijeen. Slim! En dat eventuele succes gun ik hem van harte. Wie het voor die fles over heeft, moet zeker meedoen. Maar toch: ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om € 100 te betalen voor een fles uitstekend bier (althans, dat verwacht ik). Het is toch geld. Dan heb ik liever dat Tommie mij een mailtje stuurt met alle informatie over een goede crowdfundingactie. Dat is interessant. Want dat hij iets bijzonders doet mag wel duidelijk zijn uit de hoge waarderingen die op internet ziet. Maar ik vaar vooral blind op de kennis van biersommelier Rick Kempen, die wel wat gewend is in positieve zin en die razend enthousiast is over dit jonge brouwtalent en zijn unieke bieren.
Brouwproces
Voor wie nog niet weet wat Tommie precies doet: hij dronk in Antwerpen een oude geuze en was op slag verliefd op dit bier. Hij wilde zelf zo’n bier maken. Daarvoor heb je als basis lambiek nodig en die moest hij in België kopen, wat erg lastig is. Maar aanvankelijk lukte het hem en ’stak’ hij thuis bieren. Hij liet ze, met fruit erbij, rijpen op wijnvaten, terwijl de melkzuurbacteriën en gisten hun werk deden. Het resultaat mocht er zijn. Inmiddels is het lastiger om Lambiek te krijgen en brouwt hij zijn wort zelf bij Nederlandse brouwerijen. En dan gaat het verder in de houten vaten en doen de wilde gisten hun mooie, onvoorspelbare werk.
Geuze wordt ‘gestoken’, zoals dat heet, en is een mengsel van oude en jonge lambiek. Het oerbier lambiek, dat ontstaat door spontane, wilde vergisting (in de Zennevalie bij Brussel), wordt dus vermengd met een jonge variant en gist verder in champagneflessen. De lambiek kan ook worden voorzien van fruit, zoals kersen en dan krijg je bijvoorbeeld een kriek lambiek. Tommie Sjef brouwt en steekt nu volledig in Nederland en ook dat is uniek.
Brouwer of marketeer
Terug naar de financieringsactie. In de brouwwereld van tegenwoordig gaat het om eigenheid en ambacht. Je hebt nu eenmaal kenmerkende brouwerijen, die ook allemaal een gezicht hebben. Of het nu Kees Bubbermann is van brouwerij Kees of Michel Ordeman van Jopen of zelfs Brouwer Gerard van den Broek van Hertog Jan, het bier heeft een afzender. Dat geldt ook voor een aantal brouwerijhuurders: de brouwer is bekend en vaak is er sprake van een aantal signatuurbieren. Bieren waarmee de brouwer succes heeft of bekend is geworden. Dat is toch het mooiste: dat je als bierdrinker weet waar je bier vandaan komt en wie het gemaakt heeft. Helaas is de ambachtelijke bierwereld ook ontdekt door marketeers en dat hoeft op zich niet slecht te zijn. Maar het is toch anders. Neem die mooie Lowlanderbieren. Gelikte website, prachtig bier (want onderscheiden met een medaille) en opvallende, fraaie verpakkingen. En natuurlijk een geweldig marketingverhaal. Maar wie zijn de brouwers? Wie zijn de mensen achter dit merk? Mooi dat er Lowlander bieren zijn en ze smaken prima. Maar voor mij geldt dat ik vooral de brouwer wil zien en liefst ook zijn brouwerij. Misschien heel vreemd, maar dat maakt voor mij zo’n bier net anders.
En Tommy Sjef? Die gaat het wel redden en ik wens hem enorm veel succes met zijn actie. Maar helaas doe ik zelf niet mee. Dus: Tommie Sjef, waarom ga je niet crowdfunden? Uit je antwoord zal blijken of dit een domme vraag is.
Bekijk het filmpje hier
Een mooi anwoord kwam van Yuri Hegge op Twitter: ‘Omdat dit zijn vorm van Crowdfunding is’.
Zo kan je het ook zien. Dan is duidelijk dat een andere vorm mij meer had aangesproken .
